Uroczystości rocznicowe wydania Motu Proprio Summorum Pontificum w ramach spotkań Tradicamp2020.

Z racji XIII rocznicy wydania przez Papieża Benedykta XVI Motu Proprio Summorum Pontificum, celebrowana będzie solenna Msza Święta połączona z uroczystym śpiewem hymnu „Te Deum laudamus” przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. Liturgia będzie celebrowana w sobotę 11 lipca A.D.2020 o godz. 12:00 w kościele św. Bartłomieja Apostoła we Włodowicach. Uroczystości rocznicowe odbywają się co roku na zakończenie Ogólnopolskich Spotkań Wiernych Tradycji Łacińskiej – Tradicamp. Choć tym razem ze względu na panującą sytuację epidemiczną spotkania Tradicamp2020 odbędą się w ograniczonej formie, to jednak doroczna celebracja liturgii w intencji licznych owoców Motu Proprio i dziękczynienie za to, co jest już naszym udziałem w wyniku tego doniosłego dokumentu, nie mogły zostać zaniechane. Bezpośrednio po zakończeniu uroczystości odbędzie się poczęstunek dla uczestników liturgii na placu plebanii. Serdecznie zapraszamy wszystkich do wspólnego świętowania oraz dzielenia się radością z owoców, jakie polska wspólnota Tradycji Łacińskiej może czerpać z obfitego bogactwa tradycji Kościoła, dzięki Motu Proprio Summorum Pontificum.

Czytaj całość: http://tradicamp.pl/2020/06/27/uroczystosci-rocznicowe-wydania-motu-proprio-summorum-pontificum-w-ramach-spotkan-tradicamp2020/

Jak tradycyjna liturgia jednoczy ludzi różnych ras i grup etnicznych

Zamieszki w Stanach Zjednoczonych w ostatnich tygodniach popchnęły wielu do zrobienia rachunku sumienia. Jednak nie do końca wiadomo, w jakim stopniu potrzeba refleksji przeniknęła do kręgów Kościoła katolickiego. Kevin Well, w swoim świetnym artykule „George Floyd and How the Church Abandoned the Inner Cities”, opublikowanym na stronie OnePeterFive, przedstawia sprawę z punktu widzenia katolickiej nauki społecznej.

„Ponieważ Stany Zjednoczone nigdy nie były katolickim krajem, historycznie brakuje mu środków potrzebnych do jednoczenia ludzi różnych ras, którymi dysponowały katolickie narody” – to spostrzeżenie, na które niedawno się natknąłem skłoniło mnie do refleksji nad liturgicznymi środkami jednoczenia ludzi, jakie historycznie posiada Kościół. Środki te zostały zmarnowane przez posoborowych decydentów, którzy kierowali się niefortunnymi pomysłami modernistów: lokalizacją sprowadzoną do najniższego wspólnego mianownika i wąsko rozumianą inkulturacją.