„Nie można zbliżyć się do Boga, moi bracia i siostry, bez drżenia, bez zachwytu, bez głębokiego szacunku i świętego przerażenia”.PRZESŁANIE JEGO EMINENCJI ROBERTA KARDYNAŁA SARAH,
PREFEKTA KONGREGACJI
DS. KULTU BOŻEGO I DYSCYPLINY SAKRAMENTÓW
NA SYMPOZJUM „SACRA LITURGIA USA 2015”
NOWY JORK, 1-4 CZERWCA 2015
1. Z ogromną przyjemnością
pragnę powitać was wszystkich, którzy zebraliście się w Nowym Jorku na
inauguracyjną konferencję Sacra Liturgia w Stanach Zjednoczonych. W sposób
szczególny witam Jego Eminencję arcybiskupa Nowego Jorku kardynała Timothy’ego
Dolana i dziękuję mu za zainteresowanie i wsparcie jakie okazał dla tej
inicjatywy, która kładzie nacisk na wielką rolę liturgicznej formacji i
celebracji w życiu i posłannictwie Kościoła.
Miło mi było uczestniczyć
w otwarciu włoskiej i angielskiej edycji obchodów Sacra Liturgia 2013 w Rzymie zeszłego
listopada. Miałem możliwość pogratulować biskupowi Dominique’owi Reyowi oraz jego
współpracownikom realizacji tej wspaniałej inicjatywy, obecnej teraz również w
Stanach Zjednoczonych.
Pozdrawiam Jego
Eminencję kardynała Raymonda Leo Burke’a, który w swoim przemówieniu przedstawi
myśl przewodnią tej konferencji. Pozdrawiam też wszystkich biskupów, kapłanów
oraz pobożnych i mądrych świeckich mężczyzn i kobiety, którzy tu wystąpią, a
także tych, którzy będą sprawować Świętą Liturgię i nauczać w nadchodzących
dniach. Wasza posługa w promowaniu Świętej Liturgii jest w naszych czasach
sprawą najwyższej wagi. Dziękuję wam za to, co robicie.
2. Ze względu na to,
iż Święta Liturgia jest prawdziwie źródłem, z którego Kościół czerpie swą siłę,
jak z naciskiem stwierdza II Sobór Watykański (zob. Sacrosanctum Concilium, 10), musimy zrobić co w naszej mocy, aby
przywrócić Świętą Liturgię na centralne miejsce relacji pomiędzy Bogiem i
człowiekiem, uznając prymat Wszechmocnego Boga w tym niezwykłym i unikalnym miejscu,
w którym my, indywidualnie jak i w łączności z całym Kościołem, stajemy się
świadkami Bożej obecności w świecie. Nie
można zbliżyć się do Boga, moi bracia i siostry, bez drżenia, bez zachwytu, bez
głębokiego szacunku i świętego przerażenia. Właśnie dlatego musimy uznać za
najważniejszy przedmiot naszej troski „właściwy sposób sprawowania liturgii,
wewnętrznie i zewnętrznie” jak powiedział kardynał Ratzinger w Duchu Liturgii.
3. Kiedy Ojciec
Święty, papież Franciszek, poprosił mnie, abym objął stanowisko prefekta
Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów zapytałem: „Wasza
Świętobliwość, w jaki sposób mam pełnić swoją posługę? Co chcesz, abym zrobił
jako prefekt tej kongregacji?”. Odpowiedź Ojca Świętego była jednoznaczna.
„Chcę, abyś kontynuował wprowadzanie reform liturgicznych II Soboru Watykańskiego,
a także byś kontynuował dobre dzieło liturgiczne zapoczątkowane przez papieża
Benedykta XVI”.
Moi przyjaciele,
chcę, abyście pomogli mi w tym zadaniu. Proszę was, abyście kontynuowali swe
starania w kierunku osiągnięcia celów liturgicznych wyznaczonych przez Sobór
Watykański II (zob. Sacrosanctum
Concilium, I), a także odnowienia liturgicznego, które było życzeniem
papieża Benedykta XVI i którego wytyczne zapisał w posynodalnej adhortacji apostolskiej
Sacrosanctum Caritatis z 22 lutego
2007 roku i Motu Proprio Summorum
Pontificum z 7 lipca 2007 roku. Proszę was, abyście byli mądrzy jak ów właściciel
z Ewangelii św. Mateusza, który wie, kiedy należy wydobyć ze skarbca zarówno
nowe jak i stare kosztowności (Mt 13, 52), ażeby Święta Liturgia tak jak jest
odprawiana i przeżywana dzisiaj nie straciła nic ze swych chwalebnych bogactw
tradycji liturgicznej Kościoła, pozostając zawsze otwartą dla uzasadnionego
rozwoju (zob. Sacrosanctum Concilium,
23).
4. Macie przed sobą
wiele dni, w czasie których możecie rozważyć dogłębnie te kwestie. Chciałbym
zasugerować dwie niezwykle istotne sprawy, które mogą przyczynić się do
autentycznej odnowy liturgicznej w XXI wieku. Pierwsza z nich polega na
powrocie do wyraźnego uwidocznienia tego, czym katolicka liturgia w istocie
jest: oddawaniem należnej czci Wszechmocnemu Bogu, a także miejscem spotkania człowieka
z Bogiem żywym i jego działaniem w Kościele. Proszę, nigdy tego nie lekceważcie.
Liturgia nie jest jakąś okazją do spotkania, gdzie my jesteśmy najważniejsi i
gdzie liczy się wyłącznie wyrażenie naszej tożsamości. Nie, to Bóg jest na
pierwszym miejscu. Jak napisał kardynał Ratzinger w 2004 roku:
Jeżeli liturgia staje się w pierwszym rzędzie miejscem naszej
aktywności, wówczas ten, który stanowi jej istotę, czyli Bóg, zostaje pominięty.
W liturgii nie chodzi o nas, ale o Boga. Zapominanie o Nim stanowi jedno z największych
zagrożeń naszego wieku. Na przekór temu liturgia powinna stanowić znak Bożej
obecności. (Joseph Cardinal Ratzinger, Collected Works: The Theology of the
Liturgy, Ignatius Press, San Francisco, 2015, str. 593).
Liturgia Kościoła została
nam przekazana w tradycji i nie do nas należy wymyślanie sposobów na jej
sprawowanie, ani też dopasowywanie jej do nas czy naszych indywidualnych
pomysłów wykraczających poza to, co dopuszczalne w księgach liturgicznych.
Dlatego musimy wiernie sprawować Świętą Liturgię z czcią i zachwytem, o których
wspominałem wcześniej.
5. Drugą sprawą,
której powinniście poświęcić swój czas i uwagę jest wspieranie zdrowej formacji
liturgicznej. Konstytucja o Świętej Liturgii stwierdza, że „byłoby daremnym
żywić nadzieję realizowania” upragnionej odnowy liturgicznej, „jeżeli sami
pasterze, w pierwszym rzędzie, nie nasiąkną duchem i mocą liturgii i jeśli nie
podejmą trudu, aby przekazać o niej stosownych pouczeń” (nr 14). Nie możemy
prawdziwie uczestniczyć w Świętej Liturgii, nie możemy czerpać z tego źródła
życia chrześcijańskiego, jeśli nie zostaliśmy uformowani w duchu i mocy
liturgii. Jak nasz Ojciec Święty, papież Franciszek, powiedział w zeszłym roku:
(…) pozostaje jeszcze wiele do zrobienia w celu
poprawnego i pełnego oraz całkowitego przyjęcia Konstytucji o Liturgii świętej
przez ochrzczonych i przez wspólnoty kościelne. Mam na myśli w szczególności
zaangażowanie w solidną i organiczną inicjację oraz formację liturgiczną, tak
wiernych świeckich, jak duchowieństwa i osób konsekrowanych. (Przesłanie do uczestników rzymskiego sympozjum
Sacrosanctum Concilium, 18 lutego 2014 roku)
Mam nadzieję i modlę
się o to, aby różne inicjatywy rozpoczęte przez Sacra Liturgia mogły sprostać
tym naglącym i żywotnym potrzebom.
6. Drodzy bracia
biskupi, drodzy kapłani, diakoni i pobożni, drodzy świeccy, wasze uczestnictwo
w tej konferencji jest znakiem, że zdajecie sobie sprawę z wagi Świętej
Liturgii w życiu Kościoła. Dziękuję wam za waszą gotowość do tego, by poświęcać
swój czas na poszerzanie wiedzy i głębsze rozważanie tej rzeczywistości. Modlę
się o to, abyście przez te dni zwiększyli swoją mądrość i wiedzę i aby pomogło
to wam wzrastać w świętości i z jeszcze większym zapałem wspierać autentyczną
odnowę liturgiczną w Kościele.
Mam nadzieję, że będę mógł dołączyć do was na kolejnym spotkaniu Sacra
Liturgia w lipcu tego roku w Londynie.Proszę was o modlitwę za mnie, abym mógł wiernie sprawować funkcję, do której pełnienia zostałem powołany. Niech was Bóg błogosławi zawsze!
Kardynał Robert Sarah
Prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
Tłumaczenie: Piotr Klinger
Pogrubienia w tekście - redakcja UnaCum.pl
Zdjęcie: François-Régis Salefran / Wikimedia Commons
